​Czterdzieści lat temu w naszej parafii narodziło się niezwykłe wydarzenie – wystawiono spektakl „Betlejem Polskie” Lucjana Rydla. Były to czasy trudne, czas komunizmu, gdy sztuka o głęboko narodowym przesłaniu i religijnej symbolice nie cieszyła się przychylnością władz. Jednak to właśnie wtedy, w mrokach tamtego czasu, zajaśniała jasność nadziei, jak gwiazda betlejemska rozświetlająca noc. Był to czas, gdy w Polsce rodziła się Solidarność – ruch, który w sercach milionów zapalał pragnienie wolności i godności. Wystawienie „Betlejem Polskiego” stało się nie tylko artystycznym wyrazem tradycji, ale także aktem odwagi i wiary w siłę wspólnoty. Spektakl, który powstał w sali gminnej, był owocem wielkiego trudu, determinacji i oddania. Mimo przeciwności losu i presji tamtych czasów, udało się stworzyć dzieło, które na długo zapisało się w pamięci uczestników i widzów. To było więcej niż sztuka – to było świadectwo ducha, który nie poddaje się żadnym reżimom, ducha, który czerpie siłę z tradycji, wiary i miłości do ojczyzny. Dziś, po czterdziestu latach, historia zatacza koło. W nowej wersji „Betlejem Polskiego” biorą udział także osoby, które w tamtych trudnych czasach stały na tej samej scenie, z tą samą pasją i oddaniem. W ich oczach wciąż można dostrzec ten sam blask wiary i nadziei, który towarzyszył im cztery dekady temu. Są oni żywym pomostem między przeszłością a teraźniejszością, świadkami czasu, który ukształtował naszą wspólnotę. Przygotowanie tego spektaklu ponownie wymagało wysiłku, ale efekt przerósł wszelkie oczekiwania. Na nowo ożyły słowa Rydla, na nowo rozbrzmiały pieśni i tańce, które kiedyś dodawały otuchy w czasach ucisku. Sala gminna wypełniła się wspomnieniami, emocjami i radością. Każdy gest, każda scena były hołdem dla tych, którzy walczyli o wolność, oraz dla tych, którzy swoją twórczością i pasją pragnęli zachować to, co najcenniejsze – polską tradycję i wiarę. Te chwile zostały uwiecznione na zdjęciach, które zatrzymały czas. W ich kadrach widzimy nie tylko ludzi, ale także emocje – radość, wzruszenie, dumę. Każde zdjęcie jest jak okno do przeszłości i teraźniejszości, świadectwo, że tradycja, choć zakorzeniona w historii, wciąż tętni życiem. Niech te obrazy staną się dla nas przypomnieniem, jak wiele możemy osiągnąć, gdy jednoczy nas wspólna wiara i miłość do tego, co nas definiuje. Niech będą wyrazem wdzięczności dla tych, którzy przed czterdziestu laty odważyli się marzyć, i dla tych, którzy dziś kontynuują to dzieło, niosąc światło tradycji ku kolejnym pokoleniom.